Erygowanie Parafii

Parafię erygował 12 lipca 1606 roku bp. krakowski Bernard Maciejowski.

Król Zygmunt III Waza ze swojego przywileju fundacyjnego uposażył parafię w ziemię – pole, które miało dać utrzymanie proboszcza.

Erectic Ecclesiane in Poczesna

In Nomie Domini Amen. Dd perpetuam rei memoriał Bernardus miseratione Divina, tituli S. Joannis ante Portam Latinam S.R.E. Presbyter Cardinalis Maciejowski nuncupatus ex dispensatione S.Saedis Apostolice Praesul Cracovien Dux Severiensis, Inter multiplices nostrae sollicitudinis curas illam imprimis pro nostro Officio Pastorali Libernter suscipimus, ut guae salubria et laudabilia sunt, non salum nostro vigant tempore, verum etiam ad posteres cum omni certitudine dirigantur, et in dies majora sumant incrementa. (………)

(Fragment tekstu erekcyjnego w oryginalnym zapisie.)

Ustanowienie Kościoła w Poczesnej

W imię Pana. Amen. Na wieczną rzeczy pamiątkę Bernard, z Bożego zmiłowania kardynał – prezbiter Świętego Rzymskiego Kościoła tytułu świętego Jana przed Bramą Łacińską, Maciejowski, z woli Stolicy Świętej ogłoszony biskupem krakowskim, książę siewierski.

Pośród rozlicznych trosk naszego urzędu pasterskiego tę jako pierwszą chętnie podejmujemy, aby to, co jest zbawienne i chwalebne, nie tylko w naszych czasach się rozwijało, lecz także z niewzruszoną pewnością podążało ku następnym pokoleniom, a i dziś większy wzrost uzyskało.

Dlatego wszystkim i każdemu z osobna, zarówno współczesnym, jak i przyszłym, o których jesteśmy zatroskani, niniejszym pismem oznajmiamy, jak Szlachetny Pan Jan Ocieski z Ocieszyna, będący dzierżawcą Poczesnej, Niewdzięcznej, Zawady oraz Radziontkowa, spośród dóbr i wsi królewskich w okręgu lelowskim, zatroskany jest o zbawienie ludu zamieszkującego owe miejscowości, który [to lud] nie posiada własnej świątyni, do której mógłby się udawać, by słuchać słowa Bożego i w niej osiągnąć to, co konieczne jest do zbawienia, mianowicie: by mogły być rozdzielane sakramenty Kościoła. Niegdyś, jakby błąkające się owce, [lud] udawał się raz do tej, raz do innej [świątyni], skąd wielu bez sakramentów Kościoła z tego życia odeszło, a ich ciała były grzebane na polach. Dlatego świątynię w jednej z wymienionych miejscowości, mianowicie w Poczesnej, swoimi nakładami od podstaw zbudował, ku chwale Boga Wszechmogącego ze względu na lud wspomnianych miejscowości, i tę w paramenty kościelne zaopatrzył, według zwyczaju Kościoła katolickiego. Wreszcie także o dobra i liczne beneficja się zatroszczył w tym celu, by Jego Królewski Majestat powołał do istnienia kościół parafialny.

Wedle tego, jak pismem Jego Królewskiego Majestatu, które wobec nas, sporządzone na pergaminie, ręką samego Majestatu podpisane i w pieczęć zaopatrzone, społeczność zbawioną, zdrową i pozbawioną skazy jakiegokolwiek podejrzenia uczynił, i dołożył starań, aby został wydany [dokument] takiegoż rodzaju brzmienia i kolejności:

ZYGMUNT TRZECI, z Bożej łaski Król Polski, Wielki Książę Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki i Inflancki, nadto Dziedziczny Król Szwedów, Gotów i Wandalów.

Wszystkim i każdemu z osobna, których to dotyczy, niniejszym pismem naszym oznajmiamy, że Szlachetny Jan Ocieski z Ocieszyna, dzierżawca dóbr i wsi zwanych Poczesna, Zawada, Niewdzięczna i Radziontków, wiedziony ku Bogu pobożną troską i szczególnym staraniem o rozgłaszanie chwały Jego Syna, kościół parafialny Religii Rzymskokatolickiej pod wezwaniem Jana Chrzciciela w Poczesnej, która jest ludniejsza spośród okolicznych miejscowości, położonej w diecezji krakowskiej, za zgodą Ordynariusza miejsca, Prześwietnego i Przewielebnego Ojca w Chrystusie, Pana Bernarda Maciejowskiego, kardynała Świętego Rzymskiego Kościoła i biskupa krakowskiego, własnymi środkami starannie wybudował.

Prosił nas także w imieniu Tegoż [kardynała], abyśmy to tak zbożne dzieło Jego łaskawością i Naszym autorytetem objęli, i abyśmy zechcieli tenże kościół dobrami i beneficjami hojnie obdarować. Także specjalnym przywilejem pragniemy jego samego umocnić i uczcić.

[Zygmunt III król]

Tłumaczenie tekstu ks. Łukasz Laskowski